اصلا خود قران و رسول اختلاف قرائت را پديد آوردند به ادبيات عرب مراجعه كن شخصي لغت طايي به كار برد نزد پيامبر و شخص ديگر حجازي ان را پيامبر تاييد كردند ولي قرائت يك متن از بستر زماني اش جداست يا نه اگر هست ما هستيم متن و قواعد عرب نه توجيه ديگران كه كلام را وارد ادبيات كردند و به توجيه ايات پرداختند مثال آن ولايعلم تاويله ....و الراسخون في العلم كه بحث مفصلي علامه و فخردارند كه اگر واو را استينافيه بگيريم چه اتفاقي مي افتد و اگر عاطفه بگيرم چه مي شود ادبيات دستخوش اعتقادات گرديده و قرائت صحيح هم شايد به دليل اجماع همان هفت قرائت را بتوان پذيرفت