به نام خدا
سلام عليكم
مرحوم آيت الله معرفت به نوعي نسخ به نام «نسخ مشروط» قائل بود كه به موجب آن نسخ يك حكم به اين معنا نيست كه ديگر آن حكم قابل عمل نيست؛ بلكه به اين معناست كه شرايط و مقتضيات عمل به آن حكم از ميان رفته است؛ بنابراين اگر دوباره همان شرايط و مقتضيات برگردد، باز همان حكم قابليت عمل پيدا مي كند.
اساساً فلسفه نسخ نيز عبارت است از تغيير حكم به مقتضاي تغيير مصالح و مقتضيات و بنابراين اگر باز همان مصالح و مقتضيات قبلي برگردد، حكم سابق نيز بر مي گردد.
نظر شما در اين زمينه چيست؟ آيا با اين نظر كه همه موارد نسخ از قبيل نسخ مشروط است، موافق ايد؟
موفق باشيد.
